Op 30 november 2016 stapte ik op 24-jarige leeftijd op het vliegtuig naar Australië. In mijn eentje met mijn backpack én koffer van 23 kg. Want nee, ik ging niet backpacken, ik ging mijn hart achterna voor de liefde.
Een jaar eerder leerde ik M kennen, een tourende muzikant die ik ontmoette toen ik op een regenachtige herfstdag op kantoor van het poppodium waar ik toen werkte, aanwezig was. Met mijn werk in de muziekindustrie was ik gewend aan het ontmoeten van artiesten en ik was dan ook niet snel onder de indruk. Maar deze bleek speciaal.
Onbedoeld ontstond er een lat-relatie, die een jaar duurde waarin ik hem nog drie keer in Nederland heb mogen zien. Toen ik in april 2016 eindelijk afstudeerde, zag ik mijn kans schoon: ik zou zes maanden later voor onbepaalde tijd, zonder plan, op een Working Holiday Visum naar Australië gaan om deze relatie een kans te geven.
Terwijl ik net mijn carrière als freelancer in de muziekindustrie uitbouwde. Terwijl ik net was afgestudeerd, en ik met mijn Bachelor of Commerce een goedbetaalde baan zou kunnen krijgen. Terwijl ik niet wist wat er in de toekomst voor me in het verschiet lag. Terwijl ik geen idee had of deze relatie stand zou houden als we van 3 lichtjaren afstand, naar samenwonen mét zijn moeder en zusje zouden gaan.
Je kunt je voorstellen, mijn omgeving had daar een mening over. Hier een greep uit de reacties die ik kreeg, toen ik over mijn plan vertelde:
- Wow, huh, maar je hebt hier toch je werk, vrienden en leven?
- He, maar wat ga je daar dan doen?
- Hoe betaal je dat?
- Kun je daar wel werk krijgen?
- Vind je dat niet zonde van wat je hier hebt opgebouwd?
- Je weet toch helemaal niet of je relatie dat wel waard is als je elkaar niet regelmatig hebt gezien?
- Ga je helemaal naar de andere kant van de planeet alleen voor een jongen? LOL!
Ik had ervoor kunnen kiezen om naar anderen te luisteren. Ik koos er echter voor om dat niet te doen. Ik heb altijd meer van de wereld willen zien, voelen en ervaren dan wat de begrenzing van ons land is. Ik heb altijd kansen aangegrepen, als die uniek waren voor mij en binnen mijn visie op het leven pasten. Ik heb altijd geloofd dat je leven begint buiten de lijnen van je comfort zone en ik houd altijd al van avontuur. Wellicht ben ik ook altijd een hopeloze romanticus geweest.
En ja, de relatie, inclusief geregistreerd partnerschap, strandde en ik belandde in een diep dal. Achteraf gezien zou ik kunnen zeggen: ik had het beter niet kunnen doen.
Echter, wat ik nog altijd zeg is: Ik zou het zo weer doen.
Dit is wat het me opleverde om mijn innerlijk kompas te volgen, en de weerstand uit mijn omgeving bij hen te laten:
- Ik ging een uniek, eenmalig avontuur tegemoet! Ik leefde als een local in de buitenwijken van Sydney, ontdekte het mooie land van Australië, dompelde me onder in een geheel nieuwe cultuur.
- Ik kreeg er een familie bij (met wie ik nog steeds contact heb en graag weer zie).
- Ik leerde hoe het was om te moeten dealen met extreme eenzaamheid, onzekerheid, cultuurshock (zowel van A->B als andersom), liefdesverdriet tot op het bot zonder emotioneel of sociaal supportsysteem in de nabije omgeving, op één lieve local Dutchie friend na.
- Mijn veerkracht is hier met een snelheid van mag3 ontwikkeld en versterkt.
Ik denk ook na al die jaren zeker nog regelmatig terug aan deze periode van 1,5 jaar waarin ik de mooiste momenten van mijn leven én hele vervelende momenten van mijn leven heb meegemaakt. Het heeft me gevormd tot de persoon die ik nu ben: veerkrachtig, open-minded en passievol. Allemaal karaktereigenschappen die me nog altijd verder helpen in uitdagende situaties én die me op nog veel meer mooie plekken op de wereld hebben gebracht als solo-reiziger.
Jouw beurt
Dus, wat is jouw droom? Wat houdt je tegen om die na te jagen?
Onthoud: het leven begint buiten de lijnen van je comfortzone. Durf te dromen, durf te doen. Je zult versteld staan van wat je kunt bereiken en wie je kunt worden als je je hart volgt.
Benieuwd hoe ik je hierbij kan helpen? Bekijk vandaag nog mijn aanbod of plan direct een kennismaking.
